Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

• Quae cum dixisset, finem ille.
• Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
• Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
• Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
• Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Ita prorsus, inquam;

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?

Hunc vos beatum;

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Quid enim?

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Eam stabilem appellas.

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?

Omnesque eae sunt genere quattuor, partibus plures, aegritudo, formido, libido, quamque Stoici communi nomine corporis et animi ¾donÆn appellant, ego malo laetitiam appellare, quasi gestientis animi elationem voluptariam.

Istud quidem, inquam, optime dicis, sed quaero nonne tibi
faciendum idem sit nihil dicenti bonum, quod non rectum
honestumque sit, reliquarum rerum discrimen omne tollenti.

Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam
optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat.

1. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
2. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem.
3. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
4. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Sed haec omittamus; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Duo Reges: constructio interrete. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Non igitur bene.